vrijdag 2 november 2018

Cape Pioneer Trek#Race with Soul#Zuid Afrika#7 etappes#530km-10.800hm



Ik weet het , mijn blog heb ik dit jaar wat verwaarloost!

Heb nochtans weer een mooi seizoen achter de rug met trainingsritten in de Vogezen , Mallorca en deelnames aan Black Forest Ultra ( Duitsland , 114km / 3025hm) en Dolomiti Superbike ( Italië , 118km / 3260hm) .Beide wedstrijden had ik +/- 10 jaar al gereden, parcoursen zijn onveranderd gebleven , beide organisaties zijn echt de moeite en de Dolomieten blijven een  indrukwekkend MTB gebied , zelfs na 5 deelnames aan verschillende wedstrijden in dit geweldig Unesco erfgoed .

Maar het hoofddoel van 2018 moest de “Momentum Health Cape Pioneer Trek by Biogen” ( wat een mondvol ) worden.
 Het was dit jaar de 10de editie en de organisatie had de beste routes van alle afgelopen edities samengebundeld om van deze jubileum editie “the best of all” te maken.
Enige minpunt was dat ik deelnam bij de solorijders en de organisatie daar maar 1 klassement voorziet , dus geen aparte leeftijdscategorieën wat bij de duorijders wel het geval is. Voor een goed klassement moest ik dus niet naar hier komen.

Na 2 fijne dagen in Kaapstad waar ik de beentjes had losgereden met oa de beklimming van de Tafelberg en Signal Hill met de fantastische views over de stad en de baai was het tijd om de verplaatsing met de huurwagen naar de startplaats Mosselbaai aan te vatten.






Ook al was het de 3de keer dat ik door dit land reed je blijf versteld staan van de pracht van de natuur , de bergen , de kustlijn , echt de max!

Mosselbaai was dus onze eerste kampplaats voor de eerste 3 nachten. Kampplaats was schitterend gelegen vlakbij de kustlijn , eén groot probleem was echter de verschrikkelijke wind. Dit was nog erger dan vorig jaar op Lanzarote , de deur van de wagen moest je met 2 handen opendoen en tegenhouden of ze waaide er los af denk ik!
Ondertussen had ik kennis gemaakt met nog enkele Belgische deelnemers en ook het weerzien met Master topper Eddy Felliers  was zeer aangenaam.





Proloog : Mosselbay-Mosselbay / 12km – 515hm
Eerste opdracht was de zeer korte , dus explosieve proloog .Niks voor mijnen dieselmotor maar het parcours maakte veel goed .Eerste deel was de klim met enkele  steile stukken naar de vuurtoren gevolgd via een prachtige maar soms zeer technische trail langs de kustlijn. Het laatste gedeelte bestond dan uit een snel gedeelte op de openbare weg en door de haven naar de finish.
Niks geforceerd op deze eerste dag en mijn 34m53s waren goed voor 69ste plaats algemeen (van 145 deelnemers) en een 34ste plaats bij de solorijders ( van 60 deelnemers) , halverwege het pak dus.



Rit 1 : Mosselbay-Mosselbay / 96km – 1835hm
Het echte werk kan beginnen met wat achteraf gezien de etappe is die me het meest zal bijblijven vanwege de wildlife die we te zien kregen. Je knalt daar op de mooiste trails van de wereld met toeschouwers als giraffen , zebra’s , apen , struisvogels , antilopen…
In Joberg2C enkele jaren terug hebben we af en toe ook wel wat dieren gezien maar dit overtrof alle verwachtingen.
Voorst zaten er enkele zeer mooie singletrails in deze etappe , spijtig genoeg maakte de zeer sterke wind deze zware etappe nog extra zwaarder en van samenwerking in de groep waar ik inzat was weinig sprake, vele bleven in de wielen hangen en ikzelf met nog een Zwitser die als Mixed duo Team reed deden we het meeste werk. It’s a dirty job but someone has to do it J
Na 5u15m zat de klus erop , goed voor een 27ste plaats bij de solorijders.







Rit 2 : Mosselbay-George / 114km – 2025hm
Bey bey Mosselbaai , Hello George..
Tussen deze 2 steden lag de rit met de meeste hoogtemeters.
Gelukkig zat de wind vandaag meestal in het voordeel en de Zwitser van gisteren had er duidelijk zin in. De eerste 33km waren licht golvend en zonder om te kijken vloog hij over de trails , dikke chapeau voor zijn vrouwelijke teammate , ook al moest ze enkel in het wiel zitten , deze chick kon met de velo rijden! Na 33km begon het dus stevig op te lopen maar ook hier bepaalden de Zwitsers het tempo.
In totaal heb ik 73km met hen samen gereden maar dan had ik al enkele malen tijdens het klimmen een gat moeten laten dat ik dan , niet zonder risico ,  in de technische afdalingen terug dichtreed , het was nog veel te ver om zo aan de rekker te blijven hangen en ik voelde dat ik mijne motor aan het opblazen was. Eigen tempo vanaf daar dus , wat volgde was echt nog zwaar , telkens je dacht dat je boven was kwam er een bocht en de teleurstelling dat je er nog niet was. Ook de technische singletrack naar het einde toe vroeg alle concentratie wat niet altijd makkelijk is als je bijna 6 uur in het zadel zit.
Eindtijd rit 2 was 6u22m , terug goed voor een 27ste plaats.




Rit 3 : Tijdrit George-George / 31km – 880hm
Lap , terug een korte tijdrit , deze keer met een dubbel gevoel namelijk dat die korte etappe niets voor mij is maar dit betekent wel een welgekomen rustdag in het kamp en de chill zone , beentjes omhoog , pintje erbij en wat socializen met de andere bikers.
De rit zelf was echter ook weer supermooi , veel single tracks , niet al te technisch dus het was knallen. Eerlijk gezegd ben ik iets te snel gestart wat ik op de steile lange klim halverwege het parcours cash moest betalen.
Na 1u54m was ik binnen , met een 35ste plaats mijn slechtste uitslag maar zoals gezegd was de rest van de dag de max!

Ondertussen nog meegeven dat mijne makker Eddy Felliers de strijd heeft moeten stoppen na onnoemelijk veel pech , eerst een gebroken frame , dan een afgebroken derailleurpad en tot slot een wiel volledig naar de klote ( 4 spaken over). Van de 4 ritten hebben ze 2 ritten geen pech gehad en deze 2 hebben ze zonder moeite gewonnen bij de Masters , maar trop is teveel natuurlijk. Gelukkig kon hij nog met het vrouwtje er een vakantie van maken maar hij was duidelijk gekomen met als doel die Masters categorie als winnaars binnen te halen.


Rit 4 : George-Oudtshoorn / 115km – 1800hm
Langste rit vandaag met voor mij de mooiste klim van de week vrij snel na de start. De Montagu pas , een “loper” in een prachtig decor , echt genieten!
Eénmaal boven duik je de Karoo in en dat zie en voel je onmiddellijk , totaal andere natuur en de temperaturen gaan vlotjes naar de 30 graden en meer ( me happy J ).
Vandaag lang samen gereden met het Duitse duo dat 3de staat in het Masterklassement  +50 , zeer toffe extravagante kerels , pure rock & roll.
Deze rit was wederom gene kattepis , vooral in de afdalingen was het  constant opletten op de zeer rotsachtige ondergrond bezaait met vele keien in alle formaten.
Daardoor moest het er is van komen , in de laatste lange afdaling richting finish met nog 9 km te gaan een leegloper. Binnenband steken zag ik niet zitten , bommetje erop , vinger op het gat en hopen dat de “melk” het gat dicht. Op het eerste zicht zag het er goed uit maar na een 5 tal km terug bijna op de velg dus 2de bommetje erin.
Net niet genoeg om tot aan de finish te geraken , in de laatste bocht op het asfalt op amper 500 meter van de finish ging ik bijna onderuit , gelukkig was het binnen bollen op een grasveld zodat ik toch mijn velg wat kon sparen.
4u02m , goed voor een 29ste plaats , toch tevreden en wederom genoten!







Rit 5 :  Oudtshoorn - Oudtshoorn/ 97km – 2600hm#Queenstage!
Koninginnenrit met aankomst boven op de 1.650m hoge Swartberg , hier keek ik al lang naar uit , vooral omdat deze klim ook iets is wat me moet liggen en volgens bikebuddy Renaat die hier al eerder was moet het uitzicht boven  magnifiek zijn.
Pech dat dan net op deze dag al heel de week regen voorspelt was en dat mochten we snel na de start al direct ondervinden. De eerste 70km viel het nog wel mee maar  hoe meer naar het einde toe en hoe dichter we bij de slotklim kwamen werd het echt koud en zeer slecht.
Hierdoor had ik maar één doel , vanaf de start van de slotklim de gas volledig open om zo te proberen het niet te koud te krijgen.
Gelukkig lag de klim me , niet te steil en op de power naar boven , ik raapte behoorlijk wat plaatsen op en niemand pikte aan, wat wel me echter wel verontruste was het zien hoe onderkoeld de bikers die reeds terug afdaalden na hun finish naar beneden kwamen. Gelukkig had ik droge warme kledij meegegeven met de wagen van de speaker die boven op de top stond. Op 2km van de top kwam een motorrijder van de organisatie naast me rijden en zeggen dat de wedstrijd stilgelegd zou worden vanwege -3 graden en felle windstoten boven. Hij raadde me aan om te keren maar ik wou perse de top halen al was het maar om mijn droge kledij te kunnen aantrekken voor de afdaling.
2 kilometer duurt verschrikkelijk lang als je onderkoeld bent en geen 20 meter ver kan zien van de mist en de regen maar we hebben het gehaald , niet evident trouwens om de kledij aan te trekken op een top waar je bijna afgeblazen wordt , dikke respect aan alle mensen van de organisatie die daar enkele uren(!) hebben doorgebracht , ik kon niet snel genoeg weg zijn uit dit Hellhole!
Ik had zoveel kledij aan dat de afdeling best meeviel voor mij ( jaren ervaring hé) en ik zag dat er na mij nog een 10-tal bikers aan het klimmen waren naar de top , daarachter had de organisatie de weg afgezet en wie daar aankwam moest gewoon zonder pardon terugdraaien.
De beelden achteraf aan het vuur in restaurant “Kobus se Gat” van de onderkoelde bikers zijn fenomenaal en later beseffen we dat deze etappe ons voor altijd zal bijblijven , dit zijn etappes where they seperate the boys from the men!
























Rit 6 : Oudtshoorn - Oudtshoorn / 64km – 1150hm
Laatste etappe , keep the wheels on the ground , finish and party on!!
Plan was om terug samen met de Duitse vrienden te rijden maar ik voelde van in de start dat de koude van gisteren met veel energie was gaan lopen , ik geraakte maar niet in mijn ritme en het parcours was best nog zwaar en de 1150hm waren een hel , Survival modus dan maar , proberen te genieten van de trails en aftellen naar de finish.
Gelukkig was ik niet alleen , ook mijn Zuid Afrikaanse vriend Henry was niet meer in zijn goede doen waardoor we nog een deel samen hebben gereden en met slechts 1 minuutje verschil de eindmeet gehaald hebben waar we toch samen konden genieten van de aangeboden Cava.
Met een totaaltijd van 29u26m kwam ik uiteindelijk uit op een 29ste plaats van 60 solorijders en een 62ste plaats algemeen van 145. Met deze tijd was ik slechts 1 minuut trager dan mijn Duitse vrienden die op het eindpodium mochten plaatsnemen met een 3de plaats bij de Masters +50. In duo had ik hier dus kunnen meestrijden voor het eindpodium en had ik 2x het podium gehaald als 3de Master bij de daguitslagen.






Eindconclusie:
Cape Pioneer steekt erboven uit wat betreft de variëteit in de etappes en parcoursen , zeker een pluspunt , het is elke dag wel wat anders in een zeer mooi landschap. Voor een 7-daagse is een totaal van 530km echt niet veel maar het was echt zwaar!
Vrij technisch al vond ik sommige passages in de Cape Epic nog technischer.
Ben zeer blij dat ik de 3 grootste MTB evenementen in Zuid Afrika op mijn palmares heb staan maar ik blijf erbij , als ik moet kiezen steekt volgens mij de Joberg2C er nog steeds bovenuit. Dat zijn echt de mooiste trails op het SA continent , super georganiseerd voor een betaalbare prijs.
Bedankt Martineke Pralineke voor de steun en begrip#Loveyoutothemoonandback!!
Nu de riem eraf en plannen maken voor 2019
CU and thanks for following
Marc







zaterdag 9 december 2017

Epic Israel , The Ultimate Holy Land Mountainbike Challenge#3 etappes#250km / 4.900hm

Half September stond deze nog als afsluiter op de kalender , samen met mijne Ibiza teamie Philip reisden we eerst naar het verrassend hippe ( maar niet goedkope) Tel Aviv. Knappe stad aan een enorm groot strand. Van daaruit met een huurwagen naar het Noorden  , naar het Galilion resort waar het Base Camp voor deze 3-daagse met de keuze tentenkamp of luxueus hotelverblijf vlakbij de beruchte Golan hoogvlakte onze bestemming was. Wij hadden gekozen voor de tenten , iets waar de Phil vanaf de eerste seconde nadat we uit de auto stapten al direct spijt van had. De temperatuur was namelijk rond de 40°C , ik kan daar van genieten Phil duidelijk niet J  , Spijtig genoeg voor hem was het hotel volgeboekt dus ook hij moest de tent in.




Stage 1#81km#1620hm

Mede door de warmte wordt er besloten om vroeg te starten , 6u30 , met als gevolg dat we iets na 5 uur al aan de ontbijttafel dienen te zitten. Daarna het startvak in en samen met de +/- 600 anderen aftellen naar de start. 


De aanloop is snel en vooral stoffig , opletten geblazen want obstakels zijn amper of niet te zien in deze stofwolk. Wat direct opvalt is dat de Israëlisch snel aan de remmen komen wat voor de nodige stress zorgt. Na iets meer dan 20km begon het klimwerk , het eerste deel was nog even voet aan grond vanwege file aan een steil technisch stuk maar eens daar voorbij konden we ons eigen ritme kiezen. Probleem was echter dat Phil direct aangaf dat de warmte hem parten speelde dus het tempo moest aangepast worden. Geen probleem , ik genoot van het unieke decor waar we ons weeral in bevonden. Zeker het lange single track gedeelde was kicken. Het deel in de uitgedroogde rivierbedding was dan weer andere koek , bidden om niet lek te rijden of ander technisch euvel op te lopen was hier van toepassing. Gelukkig bleef alles heel en konden we na 4u48m in den bakoven als 8ste Masters ( van de 32) en 85ste van 300 teams binnenbollen.


Stage 2#103km#1940hm

Queen stage vandaag , vanaf de start over golvende wegen recht naar het Golan gebergte met als hoogtepunt de enorm steile en lange (+20km) monsterklim “The Hermon” , dit is het hoogste punt van Israël en we bevinden ons letterlijk net naast de grens van Libannon & Syrie , geen alledaags parcours en enorm zwaar. Ik voel me sterk en op plaatsen waar andere te voet verder moeten kan ik zonder problemen blijven klimmen , de Phil echter ziet op deze klim nog meer af dan gisteren en raakt helemaal uit zijn ritme. Eénmaal boven volgt een lange , zeer snelle afdaling maar de Phil is zo diep gegaan dat ook hier de vaart er niet echt inkomt , op dit gedeelde verliezen we veel tijd maar dat hoort nu eénmaal bij duoraces , morgen is het misschien mijnen toer om een klop van den hamer te krijgen. Het laatste stuk van de afdaling was nog opletten geblazen vanwege enkele technische passages en een mooie verfrissende river crossing maar dan kwamen de laatste 10 vlakke kilometers door open velden waar ik me direct in mijn sas voelde en de gas volledig opendraaide. Philip plooide maar brak niet , op karakter zat hij in het wiel en we knalden nog enkele teams voorbij die even aanpikten maar vermits niemand overnam zette ik ze op de kant in de wind en we waren weg met ons tweetjes J . 6u02m hadden we nodig om te finishen , goed voor een 7de plaats ( 1 plaats beter dan gisteren) nu snel een ijskoude douche en chillen aan het zwembad want we koken bijna over!




Stage 3#65km#1350hm

De organisatie had het aangekondigd en het klopte , de 3de dag zou de temperatuur iets zakken , ik zag een brede smile op mijnen teamie zijn gezicht. Het is ook de kortste etappe maar met enkele zware stukken in , vooral de enorm steile hike klim net na de bevoorrading is verschrikkelijk afzien


Daarna volgt een mooie afdaling en dan het stuk dat me het meest bijgebleven is , de Ramot Naftaly singletrack , puur MTB genot dat me laat terugdenken aan de mooie Zuid Afrikaanse tracks. Ook vandaag is het laatste gedeelte naar het Galilion kamp over vlakke stoffige 4x4 tracks en weer zet ik de turbo aan en net als gisteren knallen we behoorlijk wat teams voorbij , er kan zelfs nog een sprint af de laatste 100den meters met een Israëlisch team die we makkelijk winnen. Sterk gereden van de Phil!! En vooral bedankt om weeral samen dit avontuur samen te beleven! Onze totaaltijd van 14u33m was goed voor een 7de plaats bij de Grand Masters en een 78ste plaats algemeen.





Na de finish zit de sfeer er goed in , we krijgen een zeer mooi shirt , medaille en vooral frisse pinten . Wachtend op de ceremonie hebben we het genoegen om de winnaars van deze 3-daagse Hans Becking en de Belg(!) Didier Bats een beetje beter te leren kennen , we hebben een leuke babbel met hen , Proficiat toppers!!



Kort samengevat is dit evenement zeker de moeite waart , niet supertechnisch maar best wel zware stukken in unieke decors , daarbovenop zeer goed georganiseerd. De extreme warmte moet je er wel bijnemen J
Voila het seizoen 2017 zit erop , nu met vrouwtje een weekske chillen in Ibiza


CU in 2018!!